Op zijn zestiende begon Piet Bergmans met het aangeven van klinkers. Even later timmerde hij zelf aan de weg als stratenmaker in de regio Tilburg. Dankzij de zwaarwerkregeling mag hij na ruim achtenveertig jaar stratenmaken alleen nog maar te genieten van zijn eigen werk. Op de fiets of wandelend.
Zo vader zo zoon
‘Na de lts wist ik eigenlijk niet zo goed wat voor werk ik wilde gaan doen’, begint Piet. ‘Mijn vader wist het wel: stratenmaker. Zelf zat hij in het terrazzowerk, vloeren en grafmonumenten, dus ik ben min of meer in zijn voetsporen getreden.’ Piet vond een stage bij bestratingsbedrijf Mutsaers en kon daarna als opperman aan de slag. ‘Ik gaf de stenen aan die de stratenmakers vervolgens verwerkten in de bestrating. Ondertussen keek ik precies hoe ze dat deden. Gaandeweg leerde ik de kneepjes van het vak en begon ik zelf ook te bestraten. Na veertien jaar ging Mutsaers helaas failliet en moest ik op zoek naar een nieuwe baan. Dat werd Biemans, het hedendaagse Paulissen grond-, water- en wegenbouw in Goirle. Daar heb ik tot aan vorige maand gewerkt!’
In weer en wind
‘Het mooiste aan het stratenmakersvak is de vrijheid, het buiten zijn’, vertelt Piet. ‘Je werkt om de zoveel tijd weer op een andere locatie of voor een andere opdrachtgever. De ene keer leg je een rotonde voor de gemeente, de andere keer sierbestrating voor een particulier. Het overleg dat je dan hebt met de klant over de ideeën en de mogelijkheden van de door hen gekochte materialen is altijd leuk: want het wordt niet altijd precies zoals in de trendy folder van de bouwmarkt. Vaak zelfs mooier. Het altijd buiten zijn heeft natuurlijk ook nadelen als het wel eens hard regent of vriest.’
Pijntjes in je lijf
De laatste jaren waren niet altijd gemakkelijk voor Piet. ‘Vroeger had je ook wel eens last van je rug na een dag werk. Dan ging je douchen en was het wel weer over. Maar de laatste jaren kreeg ik toch last van pijntjes in mijn knieën, rug en schouders. Even douchen helpt dan niet meer. Het is wel zo dat er tegenwoordig meer machines gebruikt worden, zodat niet alles meer handmatig hoeft, maar het blijft een beroep waarin je veel moet tillen, bukken en knielen. Ik was dan ook zeer geïnteresseerd in de zwaarwerkregeling toen ik daarover hoorde.’
Blij met de vakbond
Zo’n twee jaar geleden las Piet een artikel op de website van FNV over de zwaarwerkregeling. Het had meteen zijn interesse. ‘Een kennis hier in het dorp had ook zo’n regeling getroffen en was er heel blij mee’, zegt Piet. ‘Toen heb ik contact gezocht met FNV Bouwen en
Wonen om te onderzoeken of ik daar ook aanspraak op zou kunnen maken. Ik ben heel goed begeleid bij mijn aanvraag door de vakbondsconsulente. Ze heeft heel veel voor me geregeld, bijvoorbeeld ook door contact op te nemen met mijn pensioenfonds. Mijn zwaarwerkregeling gaat officieel per 1 september 2022 in, maar ik heb al mijn vakantiedagen opgenomen, dus ik geniet nu al volop van mijn vrijheid.’
Geen geraniums voor mij
Stilzitten is er niet bij voor Piet. ‘Mijn vrouw en ik hebben nieuwe fietsen gekocht zodat we er lekker vaak op uit kunnen. Daarnaast doen we aan marathonwandelen, dan wandelen we in stevig tempo halve marathons die door het hele land georganiseerd worden door Le Champion. Daarnaast passen we regelmatig op ons kleinkind en is het 2e kleinkind op komst. Nee, mij zien ze niet achter de geraniums zitten!’