Lute Voerman (64) is in 1987 begonnen in de bouw en in november 2022, dankzij de zwaarwerkregeling eerder gestopt met werken. 

‘Ik was bouwvakker en maakte vooral de dragende muren in onder andere woningen. Met een lijmkraan zet je dan stuk voor stuk de muurblokken neer. ‘Zo’n blok weegt tussen 100 en 350 kg, dus je kan je voorstellen dat dit werk na zoveel jaar zijn tol eist’, vertelt Lute. ‘

Gedurende de dag sta je veel voorovergebogen te werken en ben je altijd buiten, in weer en wind’.

Aftellen
‘Ik heb prachtige tijden gehad en altijd met veel plezier gewerkt. Goede betrouwbare collega’s zijn erg belangrijk, en die had ik. Met mijn collega Piet kon ik lezen en schrijven. We dachten hetzelfde over veel dingen en waren goed op elkaar ingespeeld’. Toen hij met de VUT ging, begon Lute ook na te denken over de mogelijkheden om eerder te stoppen. ‘De jaren zonder Piet vond ik wel lastiger en daardoor keek ik steeds meer uit naar mijn pensioen. Uiteindelijk ben ik toen ik 60 was bij een vakbondsconsulente op gesprek geweest, om uit te laten rekenen wanneer ik kon stoppen. Ik moest nog drie jaar volmaken, bleek toen. Die laatste periode heb ik gelukkig ook met fijne collega’s kunnen afsluiten en dat maakte echt wel verschil voor mij in positieve zin’. 

Moestuinieren, kleinkinderen en bakkies doen
Inmiddels is Lute een jaar met pensioen en mist hij het werkende leven niet zoals gedacht. Lute: ‘Ik mis het ouwehoeren in de keet, de bakkies met collega’s en de verhalen wel. Maar het is heerlijk om je dagen zelf in te vullen, later op te staan en bijvoorbeeld pas na de voetbalwedstrijd naar bed te gaan’. Samen met zijn vrouw Joke geniet hij van deze tijd en hun vier kleinkinderen. ‘Vroeger zag ik de kleinkinderen veel minder, nu heb ik alle tijd om hen op te vangen mocht er oppas nodig zijn’. Hoewel zijn vrouw erg blij is dat hij nu vaker thuis is, hebben beiden hun eigen rolverdeling. ‘Mijn vrouw doet de boodschappen en ik ben vaak in de moestuin te vinden, daar verbouwen we onze eigen groenten. Joke bedenkt wat we eten, en dan kijk ik of we dat in de moestuin hebben’. 

Vrijwilliger op de bus
Een dag per week is Lute te vinden achter het stuur. Dan werkt hij als vrijwilliger bij een stichting en vervoert hij mensen die rolstoelgebonden zijn. ‘Het is erg dankbaar werk en ik doe het graag. Ik riep al jaren voor mijn pensioen dat ik daar aan de slag zou gaan als vrijwilliger. Ik ben onder de mensen én maak voor hen een groot verschil op dat moment. We brengen ze met de bus bijvoorbeeld naar de dagbesteding, de kapper of naar het ziekenhuis’. Lute voegt toe: ‘Ik denk dat ik dit graag doe door mijn vader. Toen hij op een gegeven moment ziek werd, mocht hij niet meer fietsen of zelf buiten lopen. Hij was echt afhankelijk van aangepast vervoer om toch nog ergens te komen. En nu kan ik dat voor anderen doen’. 

Aardappels

Lute is met een fijn gevoel vertrokken en heeft zijn werk met een gerust hart afgesloten. Het is in goed overleg gegaan met zijn werkgever en daar is hij tot de dag van vandaag blij mee. ‘Toen ik stopte, nam ik een hoop ervaring mee. Mijn werkgever zei ook: “Niemand krijgt het voor mekaar zoals jij dat doet”. En dat deed mij toch wel goed’. Nu geniet hij vooral van de koffiemomentjes met zijn vrouw en samen de dagen doorbrengen. ‘Vroeger was ik geregeld laat thuis, maar Joke zette nooit de aardappels op als ik er nog niet was’.